Toespraak Cocky Sietses
Ik ben Cocky Sietses en wat ik ga zeggen doe ik ook namens mijn zus Margreet en mijn broer Willem.
Wij zijn de kinderen van Sietse Dirk Sietses oftewel Sas Siesses voor Enkhuizers.
Oorlog
Mijn vader zat in de oorlog in tuchthuis Siegburg en hij is meerdere keren aan de dood ontsnapt, bijvoorbeeld toen de fabriek waar hij moest werken werd gebombardeerd of toen er een vlektyphus epidemie uitbrak in het tuchthuis met zeer veel doden tot gevolg.
En aan het eind van de oorlog reed de goederentrein waarin hij zat verder Duitsland in waarschijnlijk op weg naar vernietiging, maar een goede Duitser reed met de trein de andere kant op richting al bevrijd gebied.
Bijzonder
Dat ik - geboren in 1947 - hier vandaag sta en iets over mijn vader mag zeggen, ervaar dan ook ik als heel bijzonder.
Ik wil graag iets vertellen over zijn terugreis naar huis. Ik heb dit verhaal uit de eerste hand want hij heeft tijdens die reis een klein, met potlood geschreven dagboekje bijgehouden.
Vrijheid
Pas op 29 april 1945 werden de gevangenen echt in vrijheid gesteld. Hij is toen via een dorp in Noord-Frankrijk, door Luxemburg en België in Oudenbosch Nederland binnen gekomen. Hij reisde met een goederen trein, bus, auto maar ook lopend.
In Nederland duurde het nog tot 18 mei voor hij via Breda, Ede, Amersfoort en Soest in Amsterdam aan kwam.
Hij leende daar een overhemd met strikdas. De volgende dag zou er een auto naar Enkhuizen gaan en hij kon meerijden.
Die dag wachtte hij, hij wachtte en wachtte...maar er kwam geen auto...hij werd nu erg ongeduldig want hij wilde echt naar huis, naar zijn vrouw en 3 kinderen....en het zou die dag Pinksteren zijn...Hij ging op zoek naar een fiets en kon er een lenen.
Zo vertrok hij uiteindelijk 's avonds om 9 uur via Zaandam, Purmerend en Hoorn naar huis. 's nachts om 12 uur dronk hij nog een beker melk in Purmerend...
Zo reed hij op die fiets door de stille donkere nacht en kwam om 4 uur 's nachts thuis aan....wat een geluk!!